Webhocam

Star Wars Jedi: Fallen Order, çıktığı dönemde Star Wars oyunu arayanlar için ilaç niteliği taşıyordu. Zira Battlefront 2 gibi online bir yapımı kenara bıraktığımızda, yeni nesil için keyifli bir ışın kılıcı aksiyonu sunan bir oyun yoktu. Yine de bu yokluk, oyunun oyuncu gözündeki değerini korumaya o kadar da yetmemişti.

Oyunda birçok eksik vardı ve bunlar, oyunun bir noktasından sonra “bitireyim de gitsin” dememize sebep oluyordu. Bu yüzden tekrar oynanılabilirliği yoktu desek hatalı sayılmayız. Fakat ilk oyunu öyle ya da böyle bitirip Jedi Survivor’ı da 22 saatlik oynanışın ardından bitiren biri olarak söylemem gerekiyor: Bu sefer olmuş.

Fallen Order’ın en büyük eksikliklerinden biri, oyuncuyu görevin başında saldığı haritaya derinlik katmakta zorlanması ve bu sebeple de “ben niye gelmiştim buraya ya?” dedirtmesiydi. “Hadi biz orada geçen olaylara hakim değiliz, karakterimizi takip ederiz olur biter” demek de mümkün değildi. Çünkü ana karakterimiz Cal, o dönemde genç ve tabir yerindeyse acemi bir Jedi. Bu yüzden kendisi de çoğu zaman ne yaptığını bilmiyordu.

Keyifli bir ışın kılıcı aksiyonu olsa da bunun asıl tepe noktası, oyunda çok geç bir evrede karşımıza çıkıyordu. Düşmanlar sizin souls oyunlarına hakim olup olmamanızdan bağımsız olarak dengesizdi. 

Daha oyunun başlarında seviyemizin çok üstünde bir canavarla karşılaşabiliyorduk. Elbette bunun amacı yeteneklerimizi geliştirip o haritaya geri dönmemizi ve canavarın ardındaki ganimeti elde etmemizi sağlamaktı fakat harita derinliğindeki eksik, buna yönelik bir istek bırakmıyordu. Bu yüzden de alt tarafı kullanmayacağımız bir kıyafeti elde etmek için söz konusu canavarla uzun vakitler geçirmemiz gerekiyordu.

Hikâye tarafında ise daha uzun olması gereken yerler bulunuyordu. Oyunun tabir yerindeyse bir anda yuvarlanarak bitmesini de hesaba katarsak özellikle de son kısımların kısa sürede yazılıp çizildiğini düşünen bir kesim ortaya çıkmıştı.

Hikâye hantallığı, karışık bölüm tasarımı gibi konuların yanında bahsedeceğimiz bir diğer büyük eksiklik de fotoğraf modunun olmamasıydı.

Zira Fallen Order, hem ara sahnelerinde hem de oynanış sırasında oyuncuyu oldukça çekici manzaralarla baş başa bırakıyordu. Bunları kaydedememek de hoş değildi elbette.

Jedi: Survivor’ı oynadığımda aklımda sık sık şu düşünce gelip geçti: “Oyuncuları gerçekten dinlemişler”. Çünkü Fallen Order’ı oynarken şikâyet ettiğim ne varsa -ki bunlar diğer oyuncular tarafından da dile getirilen şeyler- bu oyunda düzeltilmiş ve eksiklerin yeri doldurulmuş.