Webhocam

1610 yılındaki keşfinden bu yana Satürn’ün buz temelli halkaları, güzelliğiyle insanlığın ağzını açık bırakmayı başarıyor. Peki gezegene uzaktan bakıldığında ayrı bir güzellik katan ve kendisine ulaşamadan parçalara ayrılan uydu ve kuyruklu yıldızlardan oluştuğu düşünülen bu halkaların Dünya üzerinde nasıl duracağını hiç düşündünüz mü?

Bu içeriğimizde ‘Dünya, Satürn gibi halkalara sahip olsaydı nasıl görünürdü?’ ve ‘Üzerindeki yaşam bundan nasıl etkilenirdi?’ sorularının cevaplarını vereceğiz. Hem dışarıdan hem de dünya üzerinden bakıldığında etkileyici bir görüntü çıkaracak olsa da bu halkaların arkasında bir kıyamet senaryosu yatıyor.

1847 yılında Edouard Roche’nin ortaya koyduğu ‘Roche limiti’ bu konuda kafamızdaki soru işaretlerini kaldıracak. Söz konusu terim kabaca, bir gök cisminin kendisinden daha büyük bir gök cismine parçalanmadan yaklaşabileceği en kısa mesafe olarak tanımlanıyor. 

Söz konusu limite yaklaştıkça küçük gök cisminin yapısı bozuluyor ve bu limiti aşarsa parçalarına ayrılıyor. Daha sonra bu cisimden ayrılan parçalar, büyük cismin yörüngesinde bir halka oluşturuyor. 

Elbette her şey bu kadar basit değil. Zira Roche limitini gözden geçirirken iki objenin büyüklüğü, kütlesi ve yoğunluğu göz önünde bulundurulmalı. Biz halka oluşturmaya elverişli bir cismin dünyaya yaklaştığını düşünelim.

Halkaların oluşması için en elverişli yer Ekvator bölgesi olacaktır. Bu sebeple burada yaşıyor olsaydınız gökyüzünü ikiye bölen bir çizgi görebilirdiniz.

Halkalarımız Ekvator bölgesinde oluştuğundan kutup bölgelerinde yaşayanlar ufuktaki bir tümseği andıran manzarayla karşı karşıya olacaktı

Halkalarımız, Los Angeles şehrinden bakıldığında bu şekilde görünecekti.